Z
moich obserwacji wynika, że wciąż istnieje spora grupa ludzi darzących sympatią
naszą Przyjaciółkę, jednakże z różnych względów nie posiadająca oryginalnego
sprzętu. Jednym szkoda miejsca na „rupiecia” jak to wdzięcznie określają, innym
w rozwijaniu hobby przeszkadzają sprawy rodzinne bądź zawodowe a jeszcze inni
chcieliby po prostu pograć od czasu do czasu w stare gry czy pooglądać
klasyczne dema. Co zrobić w takim przypadku? Specjalnie z myślą o tym gronie
użytkowników Amigi firma Cloanto wydaje od kilkunastu już dobrych lat pakiet
Amiga Forever.
SPRAWCA
CAŁEGO ZAMIESZANIA…
Cloanto
znane jest amigowcom od dawien dawna za sprawą całkiem udanego programu
graficznego Personal Paint. Do swoich dokonań na amigowym poletku firma dorzuca
również pakiet emulujący komputery Amiga; obecne, najświeższe wydanie Amiga
Forever nosi oznaczenie 2010. Produkt jest znany na rynku od roku 1997 kiedy to
Cloanto wydało pierwszą odsłonę pakietu w postaci płyty CD z dołączoną
dyskietką i naklejką z Boing Ballem. Zawierał on emulatory UAE i Fellow oraz
licencjonowane obrazy Kickstartu i Workbencha. Ostatnia wersja 2010 to już
bardzo rozbudowany i dobrze wyposażony zestaw składający się nawet z trzech
płytek (CD i dwie DVD). Produkt cieszy się dość znacznym uznaniem na rynku a
składa się na to kilka czynników.
Po
pierwsze – ktoś by mógł zapytać dlaczego płacić za coś, co można dostać za
darmo (np. pobierając emulatory Amigi z sieci czy też z krążków dołączanych do
czasopism o tematyce komputerowej – ot choćby niedawno, na 25–cio lecie Amigi,
taki prezent zaserwował polskim czytelnikom magazyn CHIP)? Przyczyna jest
prozaiczna – kupując pakiet Cloanto otrzymujemy estetycznie wydany produkt, od
razu skonfigurowany i gotowy do użycia, a przy tym zawierający sporo dodatkowego
oprogramowania.
Po
drugie – całość jest jak najbardziej legalna, bowiem Cloanto posiada prawa do
rozpowszechniania amigowego systemu i programów. Oznacza to, że możemy np.
pliki Kickstartu pochodzące z AF wykorzystać w dowolnym innym emulatorze, w
WHDLoad (folder Devs:Kickstarts) bądź
też np. użyć ich do uruchomienia chociażby takiego Minimiga!
Po
trzecie – decydując się na zakup bardziej rozbudowanej wersji pakietu
otrzymujemy mnóstwo ciekawych dodatków w postaci głównie filmów, ale nie tylko
(o tym dalej).
Dla
grupy osób wymienionych wyżej jest to więc absolutny „must have” a dla osób
chcących poznać środowisko Amigi – jak najbardziej polecany starter.
Zestaw
Amiga Forever można nabyć u wielu dystrybutorów bądź też na którejś z aukcji internetowych.
Jeśli ktoś woli tańszą wersję dystrybuowaną poprzez internet to najprościej
dokonać zakupu na oficjalnej stronie pakietu (link poniżej). Do wyboru mamy:
-
Value Edition – najprostsza wersja przeznaczona do pobrania ze strony
producenta za niecałe 10 USD. Do instalacji potrzebny jest system Windows;
zawiera jedynie emulator, środowisko 1.3, po około 50 gier i dem. Wersja raczej
dla minimalistów.
-
Plus Edition – pakiet przeznaczony do samodzielnego wypalenia na płytce CD–R,
cena ok. 30 USD. Ta wersja zawiera o wiele więcej – oprócz emulatora wyposażona
jest w system 1.3, 3.X, możliwość uruchomienia bezpośrednio z płyty, galerię
zdjęć oraz program do transferu danych między PC a Amigą – Amiga Explorer.
- Premium Edition – najbogatsza
wersja spośród wszystkich, dostępna w formie fizycznego produktu (jedna płytka
CD i dwie DVD). W zasadzie jest to wersja Plus Edition poszerzona o dodatkowe
materiały wideo. Całość to około 10 GB danych w cenie 49,95 USD.
INSTALUJEMY!
Uruchomienie
AF jest banalne – po włożeniu pierwszej z płyt (CD) do napędu ukazuje się nam
okienko instalatora – MenuBox. Można tu wybrać czy chcemy uruchomić emulację
bezpośrednio z płyty czy też zainstalować oprogramowanie na dysku komputera.
Można też zainstalować program do wymiany danych Amiga Explorer, przejrzeć
dokumentację bądź też zawartość katalogów. Jest również odnośnik do strony
producenta.
Zdj. 1 MenuBox |
Instalacja
odbywa się w sposób standardowy dla Windows i przebiega bez żadnych
komplikacji. Wypada dodać, że Cloanto pomyślało o osobach chronicznie chorych
na systemy spod znaku Microsoftu, więc jeśli ktoś tak woli bądź też po prostu
posiada inny system operacyjny a ma procesor Intela, to może uruchomić AF
uruchamiając komputer z napędu CD; płyta jest całkowicie bootowalna i zawiera
specjalnie skrojoną wersję Linuxa (Knoppix) o nazwie KX Light. Po uruchomieniu
otrzymujemy działający system Amigi a sam Linux jest zwyczajnie dla użytkownika
niewidoczny. Zaletą jest szybkość działania; mamy również dostęp do innych
dysków zamontowanych w komputerze, jednakże tylko w trybie do odczytu, co
należy uznać za plus – można eksperymentować do woli bez obawy o utratę danych.
Użytkownicy komputerów spod znaku nadgryzionego jabłuszka (z procesorem Intela)
w końcu się uśmiechną – KX Light uruchamia się bez jakichkolwiek problemów –
odpada więc męczenie się z powolnym E–UAE! KX Light można również zainstalować
na dysku.
Jeśli
zdecydowaliśmy się na instalację na dysku poprzez program instalacyjny MediaBox
to wystarczy teraz kliknąć na ikonce żółtego kwiatka i naszym oczom
powinien ukazać się tzw. Player. Cóż to
takiego ten Player? W skrócie można go określić jako „centrum dowodzenia” pakietem AF.
Zdj. 2 Player - centrum dowodzenia Amiga Forever 2010 |
Główne okno programu składa się z pięciu zakładek dzięki którym mamy
możliwość wyboru i natychmiastowego uruchomienia interesującego nas programu. W
sekcji „Games”, jak nazwa wskazuje, znajdziemy gry gotowe do uruchomienia.
Oprócz mniej czy więcej trafionych pozycji znaleźć tu możemy tak znane tytuły,
jak Mortal Kombat, serię Kick Off, Terramex, Traps ‘n Treasures i wiele innych.
Każdy tytuł posiada przypisaną do niego grafikę (zrzut ekranu z gry),
podstawowe dane o wydawcy, roku i typie gry (platformówka, sportowa, akcja
itp.). Można też przeczytać krótki opis gry lub przenieść się na stronę www
danego produktu o ile strona taka istnieje. Uruchomienie programu odbywa się
poprzez wybór tytułu i wciśnięcie dużego, okrągłego przycisku „Play” w dolnej
części okna – otworzy się wówczas nowe okno z emulowaną grą czy demem.
Zdj. 3 Soccer Kid w okienku Playera |
Pozostałe
zakładki umożliwiają wybór tytułów scenowych, filmów i zdjęć. W sekcji „Applications” można dokonać wyboru jednego z systemów, którego chcemy w danej
chwili używać. Mamy więc szeroki wachlarz możliwości, począwszy od A1000,
poprzez A500, A1200 aż do instalacji gotowych pakietów AmigaSYS lub AmiKit. Bez
żadnego problemu uruchomimy również emulację Amigi CDTV i CD32.
Zdj. 4 Demo Ocean Machine uruchomione w AF 2010 |
Zdj. 5 KX Light w akcji |
Obsługa
całości jest bardzo intuicyjna i nie wymaga żadnej konfiguracji czy ingerencji
ze strony użytkownika, po prostu wybieramy to, co nas interesuje i naciskamy „Play”. Duże brawa dla Cloanto za prostotę i wygodę obsługi.
Opcje
konfiguracyjne samego Playera nie są zbyt wyszukane w porównaniu z np. WinUAE,
niemniej zawierają minimum niezbędne do prawidłowej i wygodnej pracy z
pakietem. Do ustawień dostaniemy się z górnej belki programu (Tools–Options).
Można więc ustawić wyświetlanie powiadomień, powiązać odpowiednie rozszerzenia
plików z programem, wybrać drukarkę, joysticki itp.
Dostarczony przez Cloanto system
Workbench 3.X to w zasadzie mieszanka OS 3.1, OS 3.5 i 3.9, jak to sam
producent określa. Workbench potrafi używać wysokich rozdzielczości dzięki
zainstalowanemu pakietowi Picasso96, sam system zawiera mnóstwo zainstalowanego
dodatkowego oprogramowania. Jest więc AWeb, TurboText, DOpus, DirDiff oraz
Personal Paint w wersji 7.1. Dzięki zainstalowanemu UAE–Control mamy dostęp do
wirtualnych stacji dyskietek a przy pomocy AmigaAmp–a posłuchamy muzyki. Domyślnie
skonfigurowano napęd CD–Rom, więc mamy dostęp do szerokiej palety
oprogramowania na srebrnych krążkach. Graczy ucieszy wiadomość, że przygotowano
wspomniany wcześniej folder Devs:Kickstarts z odpowiednio spreparowanymi już
obrazami Kickstartu, wymaganymi przez niektóre gry (trzeba jednak pobrać ze
strony WHDLoad pakiet instalacyjny). Nie ma też problemu z siecią i obsługą
poczty dzięki implementacji TCP/IP. Cały system wygląda tak jak powinien i tak
też się sprawuje.
Zdj. 6 Pierwsze uruchomienie środowiska 3.X |
PŁYTKI,
PŁYTKI...
Płyta
CD wypełniona jest po brzegi wszelkiej maści oprogramowaniem. Najbardziej
interesujące foldery to te o nazwach „Archives”, „Amiga Files” i „Gallery” – polecane
jest ich dokładne przejrzenie. Pierwszy z nich zawiera oprogramowanie systemowe
w postaci spakowanych plików; znajdziemy tu AHI, Picasso96, MagicWB, GlowIcons,
MUI i wiele innych. „Amiga Files” podzielony jest na podfoldery zawierające gry
i dema (nostalgikom polecam obraz dyskietki o nazwie „First Demos” – sama
klasyka: Boing, Juggler itp.) oraz najciekawszy z nich – folder „Shared”.
Zawiera on obrazy partycji systemowych AF i pliki .hdf z Workbenchem (w wersji
1.3, 2.1 i 3.1) gotowe do bezpośredniego podpięcia pod dowolny emulator. W
podfolderze „adf” znajdują się pliki w formacie .adf z chyba wszystkimi
możliwymi odmianami Workbencha, poczynając od wersji 1.0. W szufladzie „rom”,
jak sama nazwa mówi, należy poszukiwać obrazów Kickstartu – i jest w czym
wybierać: jest A500, A1200, CDTV, CD32 a nawet Amiga 3000 oraz wersja
Kickstartu 0.7; w sumie 21 obrazów plus plik rom.key niezbędny dla niektórych
emulatorów.
Jako
swoisty bonus należy natomiast traktować katalog „Gallery”. Znajdziemy w nim
wiele interesujących rzeczy, między innymi patent o numerze 4777621 (domyślcie
się, co to), kopię Byte (temat przewodni – Amiga), artykuł o Triposie, Lorraine
a także nagrania dźwiękowe (np. Bernda Schmidta o historii UAE).
Większość obrazów
dyskietek jest przygotowana w postaci plików o rozszerzeniu RP9
(RetroPlatform). Jest to nic innego jak archiwa ZIP, zawierające nawet po kilka
obrazów dysków poszerzone o dodatkowe informacje typu obrazek z gry czy pliki
pomocy. Na załączonym obrazku widać wyraźnie czym jest ten format – wystarczy
zmienić rozszerzenie pliku z .rp9 na .zip i rozpakować go, by dostać się do
zawartości. W tym przypadku jest to zawartość pliku RP9 z grą Black Viper,
widać wyraźnie, że jest to obraz HDF z grą, screen z gry, plik z opisem gry
oraz tzw. manifest (więcej o tym formacie znajdziecie w podanych linkach).
Zdj. 7 Zawartość pliku w formacie RP9 po rozpakowaniu |
Oczywiście
przy pomocy Playera możemy również samodzielnie tworzyć pliki RP9, które
później możemy dołączyć do istniejącej już w AF biblioteki. Wybierając z górnej
belki Playera opcję „Tools – RP9 Manager” dostaniemy się do prostego
konwertera, wystarczy wybrać folder z programem do konwersji i miejsce docelowe
i to już wszystko – po chwili otrzymamy plik RP9. Lista formatów, które możemy
skonwertować jest imponująca: ADF, ADZ, ISO, LHA i wiele innych.
Ważnym
programem, który przeciętnemu użytkownikowi na pewno się przyda jest Amiga
Explorer. Program ten umożliwia wymianę danych między Amigą a PC poprzez złącze
szeregowe; możliwy jest dostęp do partycji systemowej Amigi, nagrywanie w locie
dyskietek z plików ADF i wiele innych opcji. Oczywiście w tym celu potrzebujemy
odpowiedniego kabla, tzw. null modem.
Zdj. 8 RP9 Manager |
Jak
już wspomniano, pakiet Amiga Forever 2010 w wersji Premium zawiera jeszcze dwie
płyty DVD. Obie są po brzegi wypełnione materiałem wideo i zdjęciami (tylko
płyta DVD nr 2). Co ciekawego tu znajdziemy?
Jest
film z premierowej prezentacji Amigi, wywiad z Jayem Minerem oraz historia
Amigi. Znaleźć można również wywiad z Davem Haynie oraz jego kultowy już
dokument „The Deathbed Vigil” traktujący o ostatnich dniach firmy Commodore. W
sumie – ponad 330 minut materiału wideo! Całości dopełnia galeria zdjęć (Amiga
Faces) i jest tego naprawdę spora ilość – są zdjęcia z Amiga Expo, World of
Amiga, Pianeta Amiga i cała masa innych, składających się na historię tego
komputera.
Płytki
są przeznaczone dla regionu 0, czyli da się je odtworzyć w każdym stacjonarnym
odtwarzaczu DVD lub też na komputerze. Czego chcieć więcej? Może tylko
wygodnego fotela i ciepłej herbaty by jeszcze bardziej umilić sobie czas przed
telewizorem.
Zdj. 9 AF 2010 umożliwia jednoczesne uruchomienie kilku okien na raz |
PODSUMOWANIE
Amiga Forever stanowi jak na razie najbardziej udaną próbę stworzenia
kompletnego pakietu emulującego Amigę. Za jednym zamachem dostajemy emulator (w
wersjach na różne systemy operacyjne), dodatkowe oprogramowanie i materiały
bonusowe traktujące o Przyjaciółce. Kawał historii w pigułce a raczej na trzech
płytach. Wyrazistości nadaje całości estetyczne wydanie pakietu, możliwość
uaktualnienia do nowej wersji oraz niesamowita wręcz zgodność z oryginałem.
Wrażenie jest pełne a radość z zabawy z pakietem bardzo duża.
Zdj. 10 Pac-Mania dołączona do zestawu sprawia radość jak za dawnych, dobrych czasów |
Wielka w tym zasługa firmy Cloanto, która włożyła mnóstwo wysiłku w
zdobycie odpowiednich licencji oraz zadbała o prostotę i wygodę użytkowania. Z
niecierpliwością czekamy więc na wersję Amiga Forever 2011.
- niezadowalający poziom
emulacji w przypadku innych systemów operacyjnych niż Windows
PS. Artykuł pierwotnie został opublikowany w czwartym numerze magazynu „Polskie Pismo Amigowe”
PLUSY:
-
kompleksowy pakiet do emulacji Amigi z bogatą bazą dodatkowego oprogramowania
-
prostota obsługi i łatwość instalacji
-
wysoka zgodność z oryginałem
-
materiały bonusowe
-
wsparcie techniczne producenta i możliwość aktualizacji
MINUSY:
WYMAGANIA:
System:
Windows XP, Windows Vista, Windows 7 (wersje 32 i 64 bit), Mac OS X, Linux lub
komputer z procesorem Intel (dla wersji KX Light)
Procesor
min. 750 MHz (1 GHz zalecany)
512
MB pamięci (1 GB zalecane)
400
MB wolnego miejsca na dysku
DirectX
dla Windows w wersji min. 8.0
Nośnik:
1 x CD, 2 x DVD (wersja Premium)
ODNOŚNIKI DO STRON ZWIĄZANYCH Z AMIGA FOREVER:
-
http://www.amigaforever.com/ - strona producenta ze szczegółowymi informacjami oraz
sklep online
-
http://www.facebook.com/AmigaForever - Amiga Forever na Facebooku
-
http://twitter.com/amigaforever - Amiga Forever na Twitterze
- http://www.retroplatform.com/ - informacje na temat
formatu RP9
PS. Artykuł pierwotnie został opublikowany w czwartym numerze magazynu „Polskie Pismo Amigowe”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.